Τί σκέφτεστε όταν ακούτε τη λέξη γιαγιά;;; Μα τί άλλο;;; Αγάπη, κουλουράκια, αγκαλιές και γλυκά γλυκά χαμόγελα... Μια ιδιαίτερη ηλικία που κρύβει όοοολη την τρυφερότητα του κόσμου!!! Ειδικά η κυρία Στέλλα, η προγιαγιά του Μανώλη μας, δηλαδή τρεις φορές μάνα και δυο γιαγιά, μας προκάλεσε αισθήματα έντονης οικειότητας με την αμεσότητά της και την πηγαία αγάπη της... Τόσο που δεν θέλαμε να την αφήσουμε από την αγκαλιά μας!!!
Κάθε φορά που κάποιος μας επισκέπτεται στο σχολείο για να μας δείξει κάτι, φροντίζουμε να φύγει με ένα ενθύμιο, κάτι από τα χεράκια μας. Για την γιαγιά και τον παππού φτιάξαμε από ένα χρωματιστό κομπολόι και τα βάλαμε σε όμορφα κουτάκια με τις ευχαριστίες μας! Δυστυχώς ο παππούς δεν κατάφερε να έρθει αλλά η επίσκεψη της γιαγιάς κάλυψε το κενό...
Λίγοι πίνακες ζωγραφικής μας θύμισαν γιατί αγαπάμε τόσο τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας... φροντίδα, παιχνίδι, δώρα, αγάπη, προστασία, καλοσύνη... είναι λίγα από όσα απλόχερα μας χαρίζουν!
Ήρθε λοιπόν η πολυπόθητη στιγμή να υποδεχτούμε την κυρία Στέλλα με την κόρη της που την συνόδευε. Πρώτα πρώτα την ανακρίναμε: Πώς σε λένε; Τί δουλειά κάνεις; Σε βοηθάνε τα εγγόνια σου στις δουλειές; Και πολλές ακόμα ερωτήσεις... Στη συνέχεια μας γλύκανε με τα υπέροχα κουλουράκια της κι εμείς την χορέψαμε κανονικά!!!
Παρακάτω στο βίντεο την χειροκροτούμε με υπερηφάνεια γιατί μια γιαγιά ξέρει πάντα να διασκεδάζει τα παιδιά!
Κι έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού... δώσαμε το δωράκι μας και για τον παππού κι ας μην κατάφερε να έρθει. Κάποια άλλη φορά θα τον περιμένουμε... Και δεν αντέξαμε να μην την αγκαλιάσουμε σφιχτά σφιχτά... Το χάρηκε κι εκείνη όμως... Ποιος αντιστέκεται σε τόση αγάπη άλλωστε;;;;
Φεύγοντας μας άφησε το πιο μυρωδάτο δώρο! Έτοιμη ζύμη από τα χεράκια της για να φτιάξουμε κουλουράκια!!!
Ευχαριστούμε κυρία Στέλλα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου