Εκστρατεία Ζωής- Οδηγός Πρώτων Βοηθειών

 

Ένα εργαστήριο δεξιοτήτων ξεκίνησε με αφορμή τις περσινές μας γνώσεις και δεξιότητες στις Πρώτες Βοήθειες. Εδώ μπορείτε να δείτε όλο το εργαστήριο δεξιοτήτων καθώς επίσης και την έντυπη και ηλεκτρονική μορφή του Οδηγού μας που είναι διαθέσιμος (στην έντυπη μορφή του) προς δανεισμό στα σχολεία του Ν. Χανίων. Φέτος  ο περσινός Στόχος Ζωής (δηλαδή ο εφοδιασμός απινιδωτή για την κοινότητα του Ταυρωνίτη που τελικά πετύχαμε) έγινε Εκστρατεία Ζωής με σκοπό την δημιουργία ενός Οδηγού Πρώτων Βοηθειών. Έτσι διεισδύσαμε περισσότερο στα βήματα παροχής Πρώτων Βοηθειών. Σε αυτό το ταξίδι είχαμε κοντά μας τον δικό μας ήρωα, τον άνθρωπο που μας στηρίζει, μας νιώθει, μας συμβουλεύει, μας επισημαίνει (με τον πιο όμορφο και ευγενικό τρόπο) τα λάθη και τις ελλείψεις μας, τον άνθρωπο που διδάσκει ανθρωπιά πρωτίστως, αυτόν τον "όμορφο" άνθρωπο και την όμορφη ομάδα του, τον Στέφανο Καπή και την ομάδα του από τους Σαμαρείτες Ερυθρού Σταυρού τμήματος Κισσάμου, γιατί "Οι πιο ωραίοι άνθρωποι είναι αυτοί που νιώθουν ευγνωμοσύνη, διαθέτουν ευαισθησία και κατανόηση της ζωής που τους γεμίζει με συμπόνοια, ευγένεια και ενσυναίσθηση. Οι ωραίοι άνθρωποι δεν προκύτπουν απλά" (Elisabeth Kubler Ross)

Με ιδιαίτερη χαρά κάναμε τις απαραίτητες προετοιμασίες να υποδεχτούμε τους αγαπημένους μας Σαμαρείτες. Ο χώρος γύρω μας δείχνει με κάθε λεπτομέρεια πώς νιώθουμε για τους επισκέπτες μας. Εμείς φροντίσαμε όλα να μαρτυρούν ζεστασιά, αγάπη, ενδιαφέρον... 

Η πρώτη γνωριμία με τους διασώστες του Ερυθρού Σταυρού είναι πάντα καθηλωτική... οι στολές,  ο εξοπλισμός, το άριστο πρωτόκολλο επικοινωνίας που τηρούν μεταξύ τους αλλά και με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς σεβόμενοι κάθε ιδιαιτερότητα και πρωτίστως η ζεστασιά στα βλέμματά τους.... αυτή η ανθρώπινη θέρμη, το μεράκι και το πάθος για τη βοήθεια στον συνάνθρωπο που αναβλύζει από τις ψυχές τους και μας αγγίζει... είναι αρκετά για να διατηρήσουν το ενδιαφέρον των μικρών μαθητών και όχι μόνο... Μια παρέα ανθρώπων που έχουν κοινό στόχο και παλεύουν μαζί.

Σιγά σιγά εισερχόμαστε σε νέες γνώσεις που ενθουσιάζουν.... τί κάνουν οι διασώστες σε μια έκτακτη ανάγκη; Λειτουργούν ομαδικά και μόνο έτσι προσφέρουν βοήθεια. Ας τους μιμηθούμε!

Άλλωστε η δύναμη της ομάδας δεν συγκρίνεται με την μοναξιά της μονάδας... Ένας κύκλος που μπορεί και να σπάσει αλλά θα τον βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ακόμα και από τις στάχτες του.. αυτό είναι η ομάδα! Θα περάσει κύματα, προβλήματα, συμφορές, δυσκολίες αλλά πάντα θα βρίσκει τρόπο να γίνεται αλυσίδα. 

Δεν μας έφτασε ο χρόνος με τον κύριο Στέφανο και την ομάδα του, θέλουμε κι άλλα πολλά να ρωτήσουμε και να μας μεταδώσει. Μας υποσχέθηκε όμως ότι θα ξανάρθει εντός της σχολικής χρονιάς- και αυτά δεν ξεχνιούνται! Τώρα θα τους χαρίσουμε κι εμείς λίγες όμορφες στιγμές. Ήρθε η στιγμή να παρουσιάσουμε τον Οδηγό μας, αυτόν που μας έκανε την τιμή να προλογίσει ο κύριος Στέφανος με τα πιο ενθαρρυντικά λόγια! Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην καλέσουμε και τους γονείς σε αυτή την σημαντική στιγμή μας. 

Τελειώνοντας χαρίσαμε ένα αντίτυπο στον εμπνευστή μας (μάλλον στοχεύσαμε κοντά στο κέντρο της καρδιάς!) για να θυμάται ότι είναι ο λόγος που αγαπήσαμε τόσο πολύ την βοήθεια στον συνάνθρωπο και μακάρι να γίνει ο λόγος για πολλά ακόμη σχολεία! Άλλωστε οι σούπερ ήρωες είναι ανάμεσά μας και ευτυχώς είναι πολλοί!!!

Για το τέλος κρατήσαμε το καλύτερο! Η συγκίνηση ήταν εμφανής από όλους κι εμείς οι εκπαιδευτικοί νιώσαμε να μας πνίγει το συναίσθημα.. οπότε ένα τραγούδι στοχευμένο φυσικά ίσως να επιφέρει την αποσυμφόρηση. Αλλά ίσως και όχι.... "Κι αν μπουν βουνά αναμεσά μας, θα τ' ανεβούμε μέχρι τη κορφή. Κι αν μπούνε θάλασσες ανάμεσά μας, θα κολυμπήσουμε ως το ίδιο το νησί. Κι αν γίνει πόλεμος και πέσουν σφαίρες, θα τις περάσουμε σφιχτά αγκαλιά τις μέρες. Κι αν ένα τοίχο για εμπόδιο μας υψώσουν, θα περπατήσουμε ως τα τούβλα να τελειώσουν. Γιατί; Γιατί είμαστε ομαδάρα δυνατή!!!" Το τραγούδι είναι του Φ. Δεληβοριά "Γιατί είμαστε οικογένεια". Εμείς το παραλάξαμε λίγο γιατί είμαστε ομάδα και είναι το τραγούδι που λέμε καθημερινά για καλημέρα. Θέλουμε να ξεκινάμε τη μέρα μας με την σκέψη της ομάδας!

Η αναμνηστική μας καθιερωμένη φωτογραφία με τους οδηγούς στο χέρι. Ο κύριος με την κόκκινη στολή δεν τον άφησε από τα χέρια του, τον κρατούσε σαν κάτι πολύτιμο.... Αυτό στόχευσε στις δικές μας καρδιές κύριε Στέφανε... 

Η επόμενη μέρα μας βρήκε γεμάτους από αυτή την εμπειρία... Μια σύγκριση των εθελοντών Σαμαρειτών και του αρχηγού τους με τον άγιο Βασίλη και τους βοηθούς του ήταν αναπόφευκτη και όχι μόνο λόγω παρουσιαστικού αλλά λόγω ψυχής... Είναι άλλωστε τιμή μεγάλη να σε παρομοιάζουν τα παιδιά με τον άγιο Βασίλη... Στέλνουμε τις ευχαριστίες μας με τις ζωγραφιές μας που μόνο χαμόγελα και ανθρωπιστική βοήθεια δείχνουν... Πολλοί μαθητές αποφάσισαν ότι μεγαλώνοντας θα γίνουν εθελοντές.... η πιο ελπιδοφόρα δήλωση από νέους ανθρώπους! Αυτοί οι ΟΜΟΡΦΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ του Ερυθρού Σταυρού, να γίνουν παράδειγμα για όλη την ανθρωπότητα!

Τα παιδιά έχουν δικαιώματα και τα διεκδικούν!

Η εβδομάδα μας αφιερώθηκε στα δικαιώματα των παιδιών και στην καλλιτεχνική τους απόδοση. Μέσα από εικόνες street art, παραμύθια, συζητήσεις και ανάκληση εμπειριών καταφέραμε να τα υποθέσουμε και να τα καταγράψουμε. Στις 20/11 γιορτάζεται η χρονική στιγμή που η σύμβαση για τα Δικαιώματα των Παιδιών υιοθετήθηκε το 1989 από τον ΟΗΕ. 

Όλα ξεκίνησαν με ένα έργο street art αγνώστου καλλιτέχνη που όμως αποτυπώνει τα δικαιώματα των παιδιών με τον πιο περιγραφικό τρόπο. Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να εντοπίσουμε σημαίες χωρών, παιδιά που κρατάνε πλακάτ (όπως στο Πολυτεχνείο) και διαδηλώνουν για την φροντίδα και προστασία που δικαιούται. Το ίδιο έργο αποφασίσαμε να αναπαραστήσουμε με την τεχνική του κολάζ. Έτσι δημιουργήσαμε με διάφορες υφές το φόντο και τοποθετήσαμε μπροστά τους εαυτούς μας (που βγάλαμε σε φωτό ανά δυάδες) και ένα μεγάλο πανό όπου αναγράφεται η θεματική του έργου μας. Στο κέντρο δυο παιδιά που αναπαριστούν με ακρίβεια τα παιδιά του έργου. Το βιβλίο "Παιδιά που μετακινούνται" του Α. Παπαθεοδούλου μας ενέπνευσε να φτιάξουμε ένα μικρό stop motion βίντεο με τα πιο σημαντικά δικαιώματα των παιδιών που γίνονται μετανάστες ΕΔΩ. Τέλος δημιουργήσαμε το δικό μας δέντρο των δικαιωμάτων και το στολίσαμε σε επιφανές σημείο στο σχολείο μας, για να υπενθυμίζει στους ενήλικες την αναγνώριση και τον σεβασμό των δικαιωμάτων των παιδιών.

Πολυτεχνείο: "Σφαλούν τα μάτια κι οι καρδιές" (Ν. Περγιάλης)

 

Γιορτή της δημοκρατίας σήμερα και φυσικά της αφιερώσαμε όλη την εβδομάδα. Η προσέγγισή μας υπό το πρίσμα των καλλιτεχνών που αποτύπωσαν τη φρίκη της δικτατορίας και το υπέρτατο αγαθό της δημοκρατίας... Όλα οδήγησαν σε μια υπαίθρια έκθεση, μια έκθεση που υπενθυμίζει την αλήθεια και εμπνέει για την αδιάκοπη διεκδίκηση ενός καλύτερου κόσμου.

Η αρχή έγινε με την αφήγηση των γεγονότων μέσα από φωτογραφικό υλικό. Το νήμα της ιστορίας ξετυλίχθηκε μπροστά στα μάτια των παιδιών που ένιωσαν την αδικία να αναβλύζει από το ασπρόμαυρο φωτογραφικό υλικό. Η ιστορία επαναλήφθηκε και με τη χρήση ρομποτικής.

Ο σπουδαίος χαράκτης Τάσσος που αποτύπωσε με τα έργα του το συναίσθημα των φοιτητών μας ενέπνευσε ώστε να χαράξουμε κι εμείς την ιστορία σε αλουμινένια ταψάκια μιας χρήσης. Στη συνέχεια τα περάσαμε με μαύρη τέμπερα ώστε να πάει το χώμα στις χαρακιές και σκουπίσαμε το περιττό. 

Επόμενος σταθμός η Βάσω Κατράκη και το λιγότερο καλλιτεχνικής αξίας έργο της, τα βότσαλα που ζωγράφιζε όταν ήταν εξόριστη στη Γυάρο, ώστε να επικοινωνήσει την ύπαρξή της. Ένα έργο που μπορεί καλλιτεχνικά να μην έχει εκτιμηθεί, όμως ως πολιτιστικό στοιχείο είναι ανεκτίμητο. 

Η τεχνική τσίκι-τσίκι που ονοματοδότησε ο συγγραφέας Κώστας Ταχτσής (από τον ήχο που κάνει το πενάκι πάνω στο χαρτί) και εισήγαγε ο Αλέξης Ακριθάκης, ενέπνευσε και το δικό μας έργο για την ιστορία του Πολυτεχνείου. Μας βοήθησε να συνεργαστούμε ώστε να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα και αυτή είναι η σημαντικότερη ικανότητα που καλλιεργήσαμε από την αναγνωρίσιμη τεχνική του καλλιτέχνη.

Η αγαπημένη μας street art και ένα από τα πιο διάσημα έργα του Banksy ήρθε να μας υπενθυμίσει ότι η δημοκρατία και όλα τα ιδανικά που εμπερικλείει είναι στο δικό μας χέρι, αυτό το χέρι που μπορεί να πετάξει τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο. Εμείς συναποφασίσαμε ότι το δικό μας έργο θα πετάξει το σήμα της ειρήνης, τη σημαία της Ελλάδας, μια μεγάλη λουλουδένια καρδιά και πολλές καραμέλες. Ακούγοντας το τραγούδι "Ο δρόμος" καταγράψαμε κι εμείς την λέξη που συμπυκνώνει στο νόημά της όλη την ιστορία που έγραψαν οι σπάνιοι για την τόλμη τους φοιτητές του Πολυτεχνείου.

Μια μέρα πριν την επέτειο αξιολογήσαμε όσα μάθαμε, πιστέψαμε, δημιουργήσαμε και νιώσαμε μέσα από δύο υπέροχα βίντεο που δείχνουν συνοπτικά τα γεγονότα (ΕΔΩ) και το εορτασμό με τη συμμετοχή του βασανισμένου από την εξορία κατά τον Εμφύλιο, ποιητή Γιάννη Ρίτσου (ΕΔΩ). 

Σήμερα πήγαμε όλοι έτοιμοι να στήσουμε την υπαίθρια έκθεσή μας για να γιορτάσουμε την ελευθερία μας που την οφείλουμε σε εκείνα τα παιδιά... Μια έκθεση λοιπόν στήθηκε στον εξωτερικό χώρο του σχολείου μας και νιώσαμε ότι μέσα από τα μάτια των καλλιτεχνών γίναμε πιο αισιόδοξοι για το μέλλον....

Δημιουργήσαμε τα συνθήματα "Εδώ Πολυτεχενείο" και "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία" με καπάκια και γκοφρέ προσδίδοντας μια τρισδιάστατη μορφή.

Οι γονείς κλήθηκαν να την απολαύσουν και να μάθουν λεπτομέρειες από τους μαθητές. 

"Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι οι άλλοι να βαστάνε τα σχοινιά, αρνιέμαι να  με κάνουν ό,τι θένε, αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά¨ (Ι. Καμπανέλης)

Outdoor Classroom Day και Sky Art!

Τα τελευταία χρόνια η ημέρα υπαίθριας εκπαίδευσης είναι από τις αγαπημένες μας καθώς όλο το ημερήσιο πρόγραμμά μας μεταφέρεται εκτός κτιρίου, εκμεταλλευόμενοι τη φύση και τα μυστικά της. Φέτος αποφασίσαμε να κοιτάξουμε ψηλά και να κάνουμε καμβά μας τον ουρανό... Ο Thomas Lamadieu μας βοήθησε με την Sky Art.

Το σκηνικό στήθηκε και ο ενθουσιασμός μας εκτοξεύτηκε! Ρουτίνες κάτω από τον ουρανό για όοοολο το σχολείο!

Πριν όμως από την δημιουργία, προέχει η δύναμη και χωρίς πρωινό η μέρα δεν ξεκινάει. Μάλιστα σήμερα κάναμε το αγαπημένο μας πικ-νικ (μια διαδικασία που συνηθίζουμε συχνά πυκνά όταν ο καιρός το επιτρέπει). 

Τώρα που δυναμώσαμε ας δουλέψουμε... Sky Art και παρατήρηση... Μα τί σκέφτηκε αυτός ο καλλιτέχνης ο Thomas Lamadieu!  Να κάνει καμβά του τον ουρανό!!!! Τόσο μα τόσο δημιουργικό!

Βγάλαμε κι εμείς φωτό από διάφορες γωνίες του σχολείου μας, με διάφορα αντικείμενα φυσικά ή τεχνητά να ξεπροβάλλουν και είμαστε έτοιμοι να τις μετατρέψουμε σε έργα τέχνης. Επίσης πλαστικοποιήσαμε άδειες διαφάνειες, τις κολλήσαμε στις καρέκλες ώστε να βλέπουν στον ουρανό και είμαστε έτοιμοι να μεγαλουργήσουμε!

Άλλοι επέλεξαν να μεταμορφώσουν τις φωτογραφίες και άλλοι να ξαπλώσουν ανάσκελα και κοιτάζοντας τον ουρανό να αποτυπώσουν τη φαντασία τους στις διαφάνειες. Η συνεργασία ήταν απαραίτητη για να ολοκληρωθούν τα έργα και να αλληλεπιδράσουμε.

Η πιο ωραία στιγμή του καλλιτέχνη είναι όταν απολαμβάνει τα έργα του και βλέπει το πριν και το μετά. Η μέρα άξιζε να είναι ιδιαίτερη και ήταν! Η φύση μας προσφέρει απλόχερα τρόπους να γίνουμε ικανοί, ευρηματικοί, δημιουργικοί και χαρούμενοι!