Στα παιδιά οφείλουμε την αλήθεια και η ιστορική αλήθεια συχνά ανασύρει αρνητικά συναισθήματα και διασυνδέσεις που δεν είναι εύκολο να γίνουν αντιληπτές από τις ηλικίες των παιδιών του νηπιαγωγείου. Το εποπτικό υλικό σε αυτές τις περιπτώσεις πέρα από το ότι είναι αξιόπιστη πηγή ιστορικής γνώσης, βοηθάει τα παιδιά στην κατανόηση των συνθηκών του πολέμου, την πορεία των κομβικών γεγονότων και την επίδραση στο σήμερα.
Η αφύπνιση του συναισθήματος είναι ο τρόπος που επιλέξαμε να εισάγουμε την έννοια του πολέμου μέσω της εικόνας και ειδικότερα της φωτογραφίας. Παρατηρήσαμε, ξαναπαρατηρήσαμε, κάναμε υποθέσεις για τις συνθήκες και τις καταστάσεις που βιώνουν τα πρόσωπα των έργων και καταγράψαμε συναισθηματικές στιγμές που μοιάζουν με δικές μας προσωπικές εμπειρίες.
Στη συνέχεια ξεκινήσαμε από το γενικό για να φτάσουμε στο ειδικό, από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τους λόγους που προέκυψε, έως την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Ιταλούς αλλά και την αποτίναξη της Κατοχής από τους Γερμανούς. Οι φωτογραφίες κι εδώ μας βοήθησαν να σειροθετήσουμε τα γεγονότα (αντιστοίχηση λεζάντας και φωτο) και να εισχωρήσουμε και σε άλλες κοινωνικές ομάδας πέρα από τους στρατιώτες και όσους μάχονταν με όπλα, στις γυναίκες και στον δικό τους αγώνα αλλά και στα παιδιά... Οι χάρτες και τα βιβλία εμπλούτισαν τη συζήτηση...
Κάθε ένας επέλεξε ένα ορόσημο της ιστοριογραμμής και το αποτύπωσε με τη ζωγραφική του, η Μάχη της Κρήτης, ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος και η Ειρήνη στην Ελλάδα κέρδισαν τις εντυπώσεις.
Εκτός όμως από τις εικόνες και η λογοτεχνία και δη η ποίηση μας βοήθησε να εμβαθύνουμε στις συνθήκες του πολέμου στην Ελλάδα. Ακούσαμε από τις κυρίες μας το ποίημα "Οκτώβρης 1940"και εμείς το εικονογραφήσαμε, σε κάθε στίχο του συζητώντας για την πορεία από τον πόλεμο στην ελευθερία με αναφορά στο εθνικό μας σύμβολο, τη σημαία μας.
Ένας ακόμη ποιητής που μας ενέπνευσε με τους στίχους του ήταν ο Νικηφόρος Βρεττάκος. Οι κυρίες μας απήγγειλαν τον στίχο: "Σαν ήμουνα μικρός/καθρεφτιζόμουνα στα ρυάκια της πατρίδας μου/δεν ήμουν πλασμένος για τον πόλεμο" και εμείς πήραμε δύο εικόνες παιδιών πολέμου του 1940 και τις μετατρέψαμε σε εικόνες ειρηνικές επεμβαίνοντας πάνω σε αυτές με λαδόκολλα στην οποία προσθέσαμε χαμόγελα, φαγητό, αγάπη, ρούχα, το σήμα της ειρήνης....
Μάλιστα αναρωτηθήκαμε τί αντικρύζουν τα μάτια των παιδιών και τα δημιουργήσαμε επεκτείνοντας μια φωτογραφία. Τα παιδιά βλέπουν στρατιώτες να πολεμούν, σπίτια να γκρεμίζονται από τις βόμβες των αεροπλάνων και δέντρα μαύρα από τις φωτιές των όπλων... Μπήκαμε μέσα στο έργο που φτιάξαμε και η Εβ. εξέφρασε την ανάγκη της: "Θα ήθελα να είμαι σε εκείνη την εποχή για να τους βοηθήσω"...
Δεν ξεχάσαμε βέβαια και τον αγώνα των γυναικών της εποχής. Παρατηρήσαμε ένα εικαστικό έργο και αναρωτηθήκαμε τί να περιέχουν τα πακέτα που κουβαλούν οι γυναίκες στα βουνά για τους στρατιώτες. Τί χρειάζεται κανείς στον πόλεμο; Μα φυσικά ρούχα, φαγητό, νερό, φάρμακα, κουβέρτες.... Φτιάξαμε λοιπόν κι εμείς τον ίδιο πίνακα με πακέτα γεμάτα και ανοιχτά.... Μάλιστα βρήκαμε όλα όσα βάλαμε στα πακέτα και τα τοποθετήσαμε σε ένα κουτί αναβιώνοντας τον αγώνα των γυναικών του πολέμου.
Κανείς δεν επιθυμεί τον πόλεμο αλλά σε κάθε είδος καταπίεσης και βίας θα φωνάξουμε ΟΧΙ γιατί η ελευθερία και η ειρήνη αξίζουν στα παιδιά, στον κόσμο...
Όλα αυτά τα μοιραστήκαμε την παραμονή της γιορτής στην εκδήλωση του σχολέιου μας. Συγκεντρωθήκαμε τα τρία τμήματα στο μεγάλο κοινό μας χώρο και τηρώντας τις αποστάσεις παρουσιάσαμε όσα ανακαλύψαμε για τις πτυχές του πολέμου. Τηρήσαμε τις αποστάσεις, φυσικά φορούσαμε τις μάσκες μας και κάθε φορά που λάμβανε το λόγο ένα παιδί αλλάζαμε το χαρτί στο μικρόφωνο, γιατί η ασφάλεια όλων μας προέχει.
Χρόνια πολλά, ελεύθερα και αδελφωμένα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου