Η μόνη ανικανότητα είναι η αδυναμία να δούμε την δυνατότητα.

Παγκόσμια ημέρα ΑΜΕΑ και με αφορμή προηγούμενες δραστηριότητες σχετικά με τη σήμανση του σχολείου μας που περιλαμβάνει και πινακίδες για ΑΜΕΑ, ξεκινήσαμε τη συζήτηση. Αρχικά ξεκαθαρίσαμε τί σημαίνει ΑΜΕΑ και τί είναι οι αναπηρίες... Θέμα δύσκολο προς κατανόηση καθώς τα παιδιά έχουν λίγες ή και καθόλου εμπειρίες. Η συζήτηση όμως μας βοήθησε και πολύ περισσότερο κάποια βιντεάκια σχετικά με ανθρώπους ειδικών αναγκών που έχουν βρεις τρόπους όχι απλώς επιβίωσης αλλά δημιουργικής ύπαρξης!!!

Το βίντεο όμως που πραγματικά καθήλωσε τα παιδιά ήταν αυτό με τους χορευτές ΑΜΕΑ... άκρα σιγή, βουρκωμένα ματάκια και δύσκολη διαχείριση αλλά με διακριτικότητα, επιστημονικότητα και πάνω από όλα συναισθήματα δύναμης και αισιοδοξίας... 

 ΑΥΤΗ ΧΩΡΙΣ ΧΕΡΙ ΑΥΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΔΙ....

 Στα παιδιά όμως μόνο η βιωματική μέθοδος μπορεί να μεταδώσει το μέγεθος της αναγκαιότητας για βοήθεια σε ανθρώπους ΑΜΕΑ... γι' αυτό και περπατήσαμε χωρίς να βλέπουμε, προσπαθήσαμε να συννενοηθούμε χωρίς να μιλάμε, επιχειρήσαμε να συννενοηθούμε κλείνοντας τα αυτιά μας και ζωγραφίσαμε με τα πόδια, το ένα χέρι και το στόμα. Όλα τα παραπάνω αν και διασκεδαστικά ως παιχνίδι, αλλά όταν θίχτηκε το ζήτημα της δυσκολίας η παραδοχή ήταν κοινή για το πόσο επώδυνο είναι να ζει κανείς μια ζωή με αναπηρία...

Φυσικά η καλλιέργεια ανθρωπιστικών συναισθημάτων και πρακτικών είναι κάτι που θα ήταν χρήσιμο να φροντίζουμε με κάθε ευκαιρία όλοι μας, οικογένεια, σχολείο και ευρύτερο περιβάλλον...