Ξεκινήσαμε από τη συζήτηση για το τί είναι επιχείρηση και αν κάποιος γονιός διατηρεί κάποια. Οι γνώσεις και εμπειρίες των παιδιών πολλές και φυσικά ζωγραφίσαμε την επιχείρηση που θα θέλαμε να αποκτήσουμε μεγαλώνοντας. Η αποτύπωση έγινε σε τρία στάδια, το είδος της επιχείρησης, την υπηρεσία που προσφέρει και όσα χρειάζεται για τη διατήρησή της. Ένα ανθοπωλείο πουλάει λουλούδια και φυσικά έχει ανάγκη από άνθη και γλάστρες!
Φυσικά εκτός από το να τα ζωγραφίζουμε κάποιοι έχουμε επιθυμία να τα καταγράφουμε. Ο Γιώργος μας λοιπόν (ένας από τους πολλούς που έχουμε) θα φτιάξει σουβλατζίδικο. Προσφέρει ψωμιά και σουβλάκι και με μια ψησταριά είναι ένας φτασμένος σουβλακοεπιχειρηματίας!
Πολλές οι επιθυμίες αλλά οι περισσότερες σχετικές με φαγητό, φούρνοι, ζαχαροπλαστεία, σουβλατζίδικα.. ήταν και μεσημεράκι και η αλήθεια είναι ότι ο εγκέφαλός μας έδινε σήμα για φαγητό και μόνο!!!
Αφού λοιπόν φροντίσαμε να υπακούσουμε στις εντολές του εγκεφάλου μας για φαγητό και ξεκούραση, χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και αποφασίσαμε τί επιχειρήσεις θα στήσουμε με τα χάρτινα τουβλάκια μας. Οι αποφάσεις αυτή τη φορά ήταν γλυκές! Παγωτατζίδικο και ζαχαροπλαστείο. Ε, φτάνει το απόγευμα και ο οργανισμός το ζητάει το γλυκάκι! 
Αρχικά φτιάξαμε τις πινακίδες μας! Μεγάλες, μεγάλες και ελκυστικές γιατί θέλουμε πελατεία!
Στη συνέχεια χτίσαμε τα μαγαζιά μας και τα εφοδιάσαμε με τα απαραίτητα!!! Άλλες δύο γωνιές στον κοινό μας χώρο φτιαγμένες από τα μικρά αλλά θαυματουργά μας χεράκια!
Όπως επισημαίνει και ο Ρίτσαρντ Μπράνσον, ο βρετανός δισεκατομμυριούχος που ξεκίνησε την επιχειρηματική του δραστηριότητα σε ηλικία μόλις 15 ετών, ένα σπουδαίο όφελος της ενασχόλησης των παιδιών με την επιχειρηματικότητα είναι ότι η δημιουργία και η αναγνώριση της δουλειάς τους, τα γεμίζει χαρά. Και η χαρά είναι βασικό συστατικό της επιτυχίας. Όπως λέει συχνά ο ίδιος –που είναι μονίμως χαμογελαστός- «δεν είμαι χαρούμενος επειδή είμαι επιτυχημένος. Είμαι επιτυχημένος επειδή είμαι χαρούμενος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου