Πολυτεχνείο-σταθμός στο δρόμο της Δημοκρατίας

Ο δρόμος της Δημοκρατίας δεν είναι εύκολος, αποτελεί μια αέναη προσπάθεια μεταξύ των ανθρώπων για την οικοδόμησή του. Αξίες, όπως η ελευθερία, τα όρια, οι νόμοι και οι κανόνες, ο αλληλοσεβασμός, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τίθενται διαρκώς σε αμφισβήτηση λόγω των δυσδιάκριτων ορίων τους στο πλαίσιο της συνύπαρξης των κοινωνιών. Η ιστορία του Πολυτεχνείου είναι η ζωντανή ανάμνηση και απόδειξη ότι η Δημοκρατία είναι το αγαθό για το οποίο πάντα θα παλεύουμε. Ας δούμε πώς τον δημιουργήσαμε εμείς...

Αρχικά διαβάσαμε "Το τείχος" του Macrì, Giancarlo,  μια διαχρονική ιστορία για την παρακμή των κοινωνιών όταν ευδοκιμούν οι διακρίσεις και η καταπίεση και την ευημερία τους όταν προάγεται η συνεργασία και η ισότητα. Την αφήγηση ακολούθησε η συζήτηση και με στένσιλ δημιουργήσαμε κι εμείς το δικό μας τείχος στον δρόμο που οδηγεί στο Πολυτεχνείο, συμβολίζοντας τον αναγκαίο πλουραλισμό στη σύνθεση της δημοκρατίας. 

Στη συνέχεια οι περσινοί μαθητές ανακάλεσαν στη μνήμη τους με τη βοήθεια των εικόνων την χρονική σειρά των γεγονότων του Πολυτεχνείου και τοποθέτησαν το εποπτικό υλικό δίπλα στον δρόμο, ενώ οι καινούριοι μαθητές κλήθηκαν να αντιστοιχίσουν τις εικόνες με τα περσινά χαρακτικά των μαθητών. Οι τίτλοι έπαιξαν βοηθητικό ρόλο.

Ακολούθησε συζήτηση για το περιεχόμενο της Δημοκρατίας σε αντιπαράθεση με αυτό της Δικτατορίας και αναφέρθηκαν γεγονότα της καθημερινής ζωής κυρίως εντός του σχολείου. Συμφωνήσαμε ότι δημοκρατία μας προσφέρει την ελευθερία μας αλλά αυτή δεν μπορεί να είναι άκρατη καθώς τα όριά της σταματούν στην ελευθερία των διπλανών μας. Η συζήτηση και τα παραδείγματα διήρκησαν αρκετή ώρα ώστε να γίνουν αντιληπτές οι αξίες που συμπεριλαμβάνονται στην δημοκρατία. Έτσι οι μαθητές ζωγράφισαν και έγραψαν όσα αναφέρθηκαν (συνεργασία, αγάπη, ελευθερία, σεβασμός, κανόνες) ώστε να εμπλουτιστεί ο δρόμος μας. Όλα πια ήταν έτοιμα για την γιορτή μας, για την στιγμή εκείνη που θα ανακαλέσουμε στη μνήμη μας τα γεγονότα και θα τιμήσουμε όσους αγωνίστηκαν για να βιώνουμε σήμερα την δημοκρατία.

Η ημέρα της εκδήλωσης έφτασε και από το πρωί δημοκρατικά τραγούδια πλαισίωναν την εκπαιδευτική διαδικασία. Αναφερθήκαμε με συντομία στην διαδοχική σειρά των γεγονότων και φτιάξαμε τα δικά μας γαρύφαλλα ώστε να αποδώσουμε την δέουσα τιμή στους αγωνιστές. Περπατήσαμε τον δρόμο της δημοκρατίας που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε καθώς έτσι διατηρείται η δημοκρατία, με αγώνα και κόπο και καταθέσαμε ένα γαρύφαλλο στην πόρτα του Πολυτεχνείου. Στο τέλος συγκεντρωθήκαμε γύρω του και χορεύοντας τραγουδήσαμε τον "Δρόμο". Η δημοκρατία είναι ο μόνος δρόμος για κοινωνίες με σεβασμό σε κάθε οντότητα.

Αποταμίευση ζωής 💉💗

31/10: Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης. Κάποτε οι κουμπαράδες και η αξία της αποταμίευσης χρημάτων ήταν η επιδίωξη των εκπαιδευτικών. Σήμερα όμως, υπάρχουν ζητήματα αποταμίευσης που προάγουν την ευημερία πολύ πιο σημαντικά και μεγαλύτερης αξίας από τα χρήματα. Ένα από αυτά είναι η αποταμίευση αίματος μέσω της εθελοντικής αιμοδοσίας. Το ταξίδι στο σώμα μας και ειδικότερα η λειτουργία του κυκλοφορικού συστήματος γοητεύει πάντα τους μαθητές. Τώρα πια που μπορούμε να δούμε την ακριβή λειτουργία της καρδιάς μέσω των εποπτικών μέσων, η γνώση γίνεται πιο ελκυστική και η καλλιέργεια αξιών και στάσεων πιο σημαντική από ποτέ. Αφού λοιπόν αναλύσαμε όλα τα συστήματα που διέπουν την ανατομία του ανθρώπου σταθήκαμε στην καρδιά και την λειτουργία της. Ο ήχος της, ο ρυθμός της, οι εναλλαγές στην ένταση και τη χρονική διάρκεια των χτύπων της, το σχήμα της, η ακριβή της θέση (εσφαλμένα πιστεύουμε ότι βρίσκεται δεξιά ή αριστερά, η καρδιά μας βρίσκεται στο κέντρο), η διασύνδεσή της με το υπόλοιπο σώμα μέσω των αιμοφόρων αγγείων, το βαρυσήμαντο έργο της για την διατήρηση της ζωής... όλα αυτά μας οδήγησαν στην εθελοντική αιμοδοσία. Έτσι στήσαμε μια τράπεζα διαφορετική από τις συμβατικές, μια τράπεζα αίματος στην οποία ζητήσαμε από τους γονείς να τοποθετήσουν μια σταγόνα αίμα ώστε να γεμίσουμε την καρδιά που συμβολίζει τη ζωή. Όλοι έλαβαν ως απόδειξη από το ΑΤΜ μια καρδιά όπου αναγράφονταν η φράση: απόδειξη ζωής. Με τον τρόπο αυτό επιδιώξαμε να υπενθυμίσουμε στους γονείς πόσο απλό είναι να χαρίσει κανείς τη ζωή και πόσο πιθανό είναι να βρεθούμε όλοι στη θέση του ανθρώπου που θα χρειαστεί αυτό το σπουδαίο δώρο ζωής... 

Έπος του '40-το χιούμορ νικάει το φόβο

Μια διαφορετική πτυχή της ιστορίας αναδείξαμε φέτος, την πτυχή της καταπολέμησης του φόβου μέσω του χιούμορ και της δημιουργίας... Πάμε όμως να τα πάρουμε από την αρχή. 

Ένα κουβάρι που έχει ξετυλιχτεί μας κάλεσε να το τυλίξουμε... το νήμα της ιστορίας που διασυνδέεται με την ευρύτερη παγκόσμια αλλά και την τοπική ιστορία τυλίχθηκε από τους μαθητές οι οποίοι βρήκαν τη σωστή σειρά της ιστορίας και τοποθέτησαν τα αντικείμενα πάνω στον κατάλληλο χάρτη (παγκόσμιος, ελληνικός, Κρήτης).

Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε το βίντεο του σκιτσογράφου Σταμάτη Πολενάκη. Πρόκειται για το πρώτο animation στην Ελλάδα το οποίο καταφέρνει μέσω του χιούμορ να νικήσει το φόβο και να γιγαντώσει την ελπίδα.

Αποφασίσαμε να φτιάξουμε κι εμείς το δικό μας βίντεο στηριζόμενοι στην ιστοριογραμμή και εισάγοντας τα δικά μας στοιχεία με χιούμορ. Οι ιδέες ήταν πολλές και η δημιουργία μια ευχάριστη διαδικασία! Ζωγραφιές, ηχογραφήσεις και επιλογή από έτοιμα εφέ και backgrounds διατήρησαν ζωντανό το ενδιαφέρον των μαθητών. Η εφαρμογή animaker είναι συμβατή με τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών, πάντα φυσικά με την βοήθεια των εκπαιδευτικών. Σκανάροντας το αεροπλάνο μπορείτε να την παρακολουθήσετε. Εναλλακτικά μπορείτε να την δείτε παρακάτω. 

Τέλος όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν το περιεχόμενο της γιορτής μας, απλά, λιτά και με νόημα. 

Χρόνια πολλά Ελλάδα!

1η άσκηση σεισμικής ετοιμότητας

 

13/10/24: Παγκόσμια Ημέρα Μείωσης Φυσικών Καταστροφών και αδράξαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το φαινόμενο που τόσο συχνά συναντάμε στην Κρήτη, τον σεισμό. Φυσικά οι περσινοί μαθητές ήταν οι δάσκαλοι σήμερα καθώς θυμήθηκαν κάθε λεπτομέρεια και μετέφεραν τις γνώσεις και εμπειρίες τους στους νέους συμμαθητές τους. Λίγο πολύ όλοι είχαν ζήσει έναν μικρό σεισμό... και όπως καταλήξαμε συζητώντας, όταν κάτι δεν μπορούμε να το εμποδίσουμε, μαθαίνουμε να το διαχειριζόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Αρχικά με τη βοήθεια μιας προσομοίωσης (θησαυρός τα υλικά στο σχολείο μας) προσπαθήσαμε να αντιληφθούμε την λειτουργία του φαινομένου. Δημιουργήσαμε τη γη, χτίσαμε σπίτια και τοποθετήσαμε ανθρώπους κι έπειτα τοποθετήσαμε μπαλάκια κάτω από την αυτοσχέδια κατασκευή μας ώστε να δημιουργήσουμε την δόνηση. Παράλληλα φτιάξαμε και έναν σεισμογράφο τον οποίο τοποθετήσαμε πάνω στη γη για να παρατηρήσουμε τις διαβαθμίσεις των δονήσεων.

Τέλος καταγράψαμε τις απαραίτητες οδηγίες σε κάθε χώρο του σχολείου μας, εντοπίσαμε τα απαραίτητα που θα χρειαστούμε σε περίπτωση σεισμού (σακίδιο έκτακτης ανάγκης, βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών και τηλέφωνο), υλοποιήσαμε τις ασκήσεις και ορίσαμε το σημείο συγκέντρωσης. 

Στις μικρές μας καρδιές 💗

 

Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας σήμερα και σίγουρα ήταν η καλύτερη συγκυρία για την εισαγωγή μας στη θεματική: Ο εαυτός μου. Στο υπέροχο βιβλίο της Jo Witek ανακαλύψαμε πολλές και διαφορετικές πτυχές των συναισθημάτων μας και τις αποτυπώσαμε με τα μουσικά μας όργανα. Η κυρία Μαρία (ψυχολόγος) και η κυρία Μαριλένα (κοινωνική λειτουργός) μας διάβασαν το βιβλίο και μας έδωσαν τις δικές τους μουσικές ερμηνείες των συναισθημάτων. Έπειτα εμείς καταθέσαμε τις δικές μας εμπειρίες που μας προκάλεσαν ανάλογα συναισθήματα και ένας συμμαθητής μας κλήθηκε να αποτυπώσει μουσικά το δικό μας συναίσθημα. Ο φόβος, η λύπη και η χαρά ήταν τα βασικά συναισθήματα που επεξεργαστήκαμε. Φυσικά τα μουσικά όργανα αποτελούν ιδιαιτέρως ελκυστικό υλικό και όλοι ανέμεναν με υπομονή τη συμμετοχή τους. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα παιδιά έκαναν ανάκληση εμπειριών και τα μουσικά όργανα έγιναν το μέσο ώστε να εκφραστούν τόσο προφορικά όσο και μουσικά. Μαθητές που δυσκολεύονται στην έκφραση πήραν το λόγο και μίλησαν για ό,τι τους απασχολεί και αυτός ήταν ο στόχος, η έκφραση. 

Οι αποφάσεις μας- Οι μαθητές συζητούν κι αποφασίζουν

 

Η 1η μας συνέλευση μαθητών και εκπαιδευτικών έλαβε χώρα σήμερα, καθώς προέκυψαν πολλά ζητήματα που έθεσαν οι μαθητές προς συζήτηση. Καθώς η ώρα περνούσε όλο και περισσότεροι ένιωθαν την ανάγκη να εκφράσουν ζητήματα επικινδυνότητας και μη αποδεκτής συμπεριφοράς που παρατηρούν στο σχολείο...Το σημαντικό είναι ότι εκφραστήκαμε υπό την ασφάλεια της ομαδικότητας. Ό,τι είπαμε θα μείνει μεταξύ μας αλλά θα προσπαθήσουμε να τηρήσουμε και όσα συναποφασίσαμε. Σίγουρα τα προβλήματα δεν λύνονται με μία συζήτηση, αλλά είναι μια καλή αρχή για να μάθουμε να τα διακρίνουμε, να τα καταθέτουμε και να ψάχνουμε τρόπους επίλυσης αυτών. Υπομονή και επιμονή για να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης. Μια διαδικασία που θα διαρκέσει όλη τη σχολική χρονιά. 

Mια ηλιαχτίδα μες στις καρδιές μας ❤🌻🎼🎵🎶

Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών το Σάββατο και αποφασίσαμε να την γιορτάσουμε με μουσική, ένα αντικείμενο που αποτελεί το σχέδιο δράσης του σχολείου μας και φέτος θα έχει την τιμητική του σε όλες τις εκφάνσεις της σχολικής μας καθημερινότητας, Καθώς την Παρασκευή δεν ήταν εφικτό, μεταφέραμε τη γιορτή και σήμερα υποδεχτήκαμε στο σχολείο μας την μουσικό Κυριακή Μπονάτου και τον αυτοδίδακτο μουσικό Δημήτρη Γιακουμάκη. Μας μίλησαν για την αγάπη τους για την μουσική και πώς οι ίδιοι καλλιέργησαν αυτήν την αγάπη είτε μέσω της εκπαίδευσης είτε μέσω της προσωπικής ενασχόλησης. Ακούσαμε σπουδαία λόγια από ανθρώπους των οποίων η καρδιά είναι συνδεδεμένη με το πεντάγραμμο της μουσικής... Ακολούθησε τραγούδι με το αγαπημένο μας "You are my sunshine" που  πήραμε τη μελωδία του και βάλαμε τους δικούς μας στίχους και η κυρία Κυριακή μας εισήγαγε ομαλά και απλά στις νότες. Ο στόχος ήταν να κατανοήσουμε ότι η μουσική είναι ένας υπέροχος τρόπος να εκφραστούμε και να ταξιδέψουμε στη δημιουργικότητά μας, στα συναισθήματά μας, στις αναζητήσεις μας... Σας ευχαριστούμε θερμά για αυτή την όμορφη γιορτή!!! Φυσικά οι καλεσμένοι μας έφυγαν με τα δωράκια που τους ετοιμάσαμε γιατί είναι σημαντικό να καλλιεργήσουμε τη ευγνωμοσύνη ως στάση ζωής στους μαθητές μας.